Dani druk haar kamerdeur op knip toe Sofia kopskuddend wegstap. Dit sal nie deug om die personeel die eerste dag van hul huwelik reeds iets te gee om oor te skinder nie. Sy gaan tjoepstil net hier bly en in haar eie bed inkruip. Sy is gedaan na al die opwinding van die dag en wil net in die bed kom. Spyt dat sy nie vir Sofia gevra het om haar eers te help uittrek nie, vroetel sy moedeloos met die string piepklein knopies agter haar rug. Dit maak nie saak hoe sy haar arm draai en dwing nie, sy kan dit nie bykom nie. Die kamer is boonop vriesend koud, want die gebruiklike vuur in die kaggel is afwesig vanaand. Die slawe het natuurlik vuur gemaak in die hoofslaapkamer – volgens hul heer en meester se opdrag!
Sy sal liewer vries voor sy gehoor gee aan ’n man wat namens haar besluite neem. Sy steun en kreun, maar moet uiteindelik haar pogings om die knopies los te kry, laat vaar. Miskien moet sy die rok net so oor haar kop trek, die nek is immers wyd genoeg. Sy gryp die soom vas en lig die romp oor haar kop, maar die dun middeltjie weier om oor haar skouers te gaan en steek vas. Dani ruk en pluk, maar sy is vasgevang in die talle lae symateriaal. Sy kry die spulletjie ook nie weer terug na die normale posisie toe gerem nie.
“Kan ek help?” kom haar man se diep stem van die deur se kant af.
Dani hou op stoei. “Nee, gaan weg! Ek kan self regkom, dankie.”
Twee treë bring hom tot by haar. “Dit lyk nie vir my so nie. Ek dink as ek jou nie help nie, mag jy dalk tussen al hierdie pêrels en sy versmoor.”
Dani kan hoor hy is hoogs geamuseerd en dit maak haar net nog meer omgekrap. Sy wou voorgee om onder die kombers vas aan die slaap te wees indien hy haar hier sou kry. Nou staan sy ewe onelegant met haar rok oor haar kop en haar agterstewe in die lug. Hoe vernederend. “Aargh!” grom sy weer en pluk wanhopig aan die rok.
“Pasop, jy gaan die fyn materiaal skeur.” Hy begin om die lae rokke versigtig terug te vou. “Waar op aarde is jy tussen al hierdie lae lap?” Hy lag nou hardop. “Genade, Dani, jy het jouself omtrent vasgeknoop ... aa, daar’s jy!” Hy gee die rok ’n finale plukkie en alles sak na hul oorspronklike posisie toe terug, maar helaas, met die nare geluid van gare wat lostrek en talle knopies wat op die houtvloer spat. “Oeps ... die mense sal dink jou bruidegom was so ongeduldig om jou uit jou klere te kry, dat hy die rok van jou afgeskeur het.” Sy hele lyf skud nou van die lag.
“Dis gladnie snaaks nie,” brom sy en blaas ’n haarlok wat losgekom het, uit haar gesig.
“Hoekom het jy nie gewag totdat ek jou kan help nie en hoekom is jy in jou ou slaapkamer en nie in die hoofslaapkamer waar jy hoort nie?”
Met alles nou weer betaamlik bedek, keer haar bravade terug en sy val hom aan terwyl sy nog stomend kwaad is. “Omdat ek niks weet van enige ander kamer nie omdat jy dit nie met my bespreek het nie, want my opinie tel mos nie.”
“Stadig nou met die verwyte. Salomiena-hulle was die afgelope weke reeds besig om die hoofslaapkamer vir ons gereed te maak. Hoe kan jy sê jy het niks daarvan geweet nie?”
“Want jy het nie ’n enkele woord daaroor teenoor my gerep nie.” Sy is lankal moeg vir mans wat besluite namens haar neem. Sy sal probeer aanpas in hierdie eeu, maar sy gaan nie haar persoonlikheid en identiteit prysgee nie. Sy is nie ’n beteuterde vrou wat ja en amen sê op als wat haar man besluit nie.
Hy vat haar skouers vas en kyk stip in haar oë. “Dani, ek het van die begin af vir jou gesê, indien jy sou instem om met my te trou, dit ’n huwelik in die volle sin van die woord gaan wees. Dit beteken dat ons van nou af ’n slaapkamer sal deel.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking