Jaargety, ’n resensie deur Amanda Claassens

Die inwoners van Groeneweide is teen hierdie vyfde aflewering in die inspirasiereeks reeds ou en geliefde bekendes. Elkeen van die vier seisoene het baie geestelike pitkos gelewer om aan te herkou terwyl held en heldin deur hulle probleme werk om tot die noodwendige vervulde, gelukkige einde te kom. Jaargety is nie slegs die slim titel van die laaste boek nie, maar ook dié van ‘n goeie preek wat Driaan lewer. ‘n Preek waartydens Zadelle voel dat daar spesifiek tot haar gespreek word. Driaan neem sy gehoor, en dus vir jou, die leser, deur die verskillende seisoene in jou geloofslewe en daag jou sommer in die proses uit om te bepaal in watter seisoen jy jouself bevind. Die geestelike krisisse waarrondom Zadelle se verhaal gebou word, is die van haat, woede en onvergewensgesindheid. Hierdie emosies het haar lewensvreugde gesteel en nou steel dit die moontlikheid om Jacques se liefde te beantwoord. Jacques, wat terloops een van die standvastigste en geduldigste helde is wat ek nog raakgelees het. Weereens het dit my opgeval en beïndruk dat Madelie Human met goeie insig omgaan met geestelike waarhede, en selfs elemente van pastorale berading met vrug in die storielyn inwerk. Die storielyn kan selfstandig slaag, maar om dit in volgorde te lees is ‘n bonus. Die volgorde is Herfswind, Winternag, Somerson, Lentemelodie en Jaargety. Ek hoop van harte dat hierdie nie die laaste van die inspirasieromanses sal wees nie, en dat uitgewers soos Luca, die geestelike druknaam van Lapa Uitgewers, vir skrywers soos Madelie Human, die geleentheid sal gee om meer oorspronklike geestelike fiksie in Afrikaans te lewer. Ek voel dat daar ruimte is daarvoor in die Afrikaanse boekemark .